Opera buffa

Begin deze week was ik in Cernobbio, een dorpje aan het Como meer, op kosten van de Europese Commissie voor een conferentie over de elektronische overheid. Silvio Berlusconi was er ook en met zijn allen, zo’n 500 uitgenodigden, mochten wij de uitreiking bijwonen van de prijs voor de beste elektronische overheidsdienst. Het was bloedstollend mooi daar aan de boorden van de Lago di Como in villa Erba, het eten voortreffelijk, de wijn uitzonderlijk en de digitale toegang tot overheidsdiensten breed en snel. Ik had mijn verhaaltje ongetwijfeld op afstand on-line vanuit mijn luie Maastrichtse stoel kunnen houden maar dan had ik dit alles gemist. En zoals mijn Amerikaanse collega mij soms noemt als capo di tutti capo’s was ik toch wel heel nieuwsgierig geworden naar Silvio’s optreden. De Duitse Minister van Binnenlandse Zaken Otto Schilly zou er ook zijn maar kwam dan toch niet opdagen. Een Italiaanse schone, rechtstreeks weggeplukt van de Rai, verwelkomde Silvio die in grootse doen was: een speech van één uur – zonder velletje – over alles wat Italië ons te bieden had. Over meren, er waren er veel meer dan alleen maar Como; 32568 als ik het mij nog goed herinner. Over de toekomst van Europa, over de strijd tegen de armoede in de wereld vooral dan in Afrika, en over de steeds efficiënter wordende Italiaanse overheid dankzij de nieuwe digitale technologie. Ik had luisterend naar Silvio en kijkend naar een andere Italiaanse schone die de gebarenvertaling deed voor doven, mijn zonnebril boven het voorhoofd in mijn haar vastgeplakt met wat gel. Hoe je dat moet doen had ik de vorige avond geleerd van de buschauffeur. Het was dan ook een memorabele reis geweest. Bij het vliegveld in Milaan zondagmiddag stond onder zware politiebeveiliging een speciale bus ons op te wachten die ons rechtstreeks naar het hotel in de omstreken van Como zou brengen. Wat wij, ik was in het gezelschap van een aantal andere Europese experts op het gebied van de elektronische overheid, niet wisten was dat het hier een militaire bus betrof, speciaal door de Italiaanse regering voor ons gechartered. En wat wij ook niet wisten was dat de bestuurder en zijn begeleider Italiaanse ingehuurde soldaten uit Calabria waren die wellicht voor het eerst het meer van Como bezochten. Na zo’n vier uur rond het meer van Como rondgereden te hebben en zowat alle hotels in de omstreken van Como bezocht te hebben, stelde een Duitse collega voor de hulp van wat lokale ingezetenen in te roepen. En zo kwam ik rond half één ’s nachts dan toch uiteindelijk op bestemming. Silvio kwam pas de volgende morgen aan: per helikopter voor de zekerheid. Als volleerde Italiaan, zonnebril op het voorhaar en plugje van mijn mobiel in het oor liep ik met zijn beveiligingsmensen mee. Niemand had het door tot Thom (de Graaf) mij zag en zei “hé Luc wat doe jij hier”. “E pericoloso sporgersi” antwoordde ik, dat is zowat het enige Italiaans dat ik ken. Maar te laat, de beveiligingsmensen hadden mij door en ik werd stante pede verzocht om tussen het gewone publiek plaats te nemen. En toen kon het spektakel beginnen. Met tromgeroffel en lichtstralen die over de menigte overheidsambtenaren heen gestraald werd, werden de genomineerden in de drie categorieën overheidsdiensten aangekondigd door miss Rai. Ze mochten één voor één op het podium komen: de Zweedse virtuele douane, de on-line inkoopdienst van de Roemeense overheid, het Catalaanse burgersportal, het learning centre van Colchester, de Belgische sociale zekerheid kruispuntbank, enz. Onder de genomineerde projecten geen enkel Nederlands project. Thom zat er wat onwennig bij en ik had met hem te doen. Hij heeft kennelijk nog heel wat werk te doen. Niet alleen de Belgen doen het beter, zowat iedereen in Europa lijkt het intussen beter te doen. Een insider vertelde me dat er nogal wat spanningen geweest waren met de Italiaanse organisatoren omdat het Italiaanse eJustice project niet geselecteerd was. Het was nochtans een schitterend project: het eJustice Point of Access project van het Italiaanse ministerie van Justitie -- zo kon je lezen in de brochure -- bood eCooperation aan voor burgers met het Ministerie van Binnenlandse Zaken voor “investigative purposes” en met het Ministerie van Financiën voor alle wettelijke problemen in verband met “tax registration”. Ik kon mij zo inbeelden dat ook Silvio er bijzonder op gesteld geweest was. Maar niets daarvan dus. “And the winner is”, zei miss Rai, “Bremen on-line”. Silvio lachte volmondig mee met het luide applaus uit de zaal en reikte met gepaste zwier de winnende trofee aan de betrokken ambtenaar uit. Die zag er alles behalve een blonde Duitse supernationalist uit die de stranden aan de Adriatische kust onveilig zou maken en had nog een aardig dankwoordje in petto. Over hoe Duitsers tegenwoordig vakanties in Pesaro aan de Adriatische kust konden boeken met Bremen on-line. En Silvio die glimlachte maar en zag dat het goed was. Het Italiaanse voorzitterschap van Europa kan voor mij niet meer stuk.

Luc Soete